Zmiana tożsamości.

Czytam taką opinię Zenona Kruczyńskiego, iż nasza osobista tożsamość zmienia się i przemija tak jak nasze myśli i uczucia - dlatego powinniśmy zrozumieć, że wysiłki, aby ją zachować są daremne. Przeczytałam i myślę - zdaje się, że są punkty niezmienne naszej tożsamości a tylko ich cechy się zmieniają. Nie zmieni nic faktu, że jestem kobietą, że jestem Polką, że jestem matką, córką. Myślę, że te stałe odnośniki mieć należy i trzeba je zidentyfikować. Dopiero na to nakładają się inne, nowe "znaczniki" i faktem jest, że one zmieniają tożsamość. Mieszkając poza Polską staję się inną kobietą, córką, matką, nawet Polką niż gdybym mieszkała w Polsce cały czas. I rzeczywiście, nie zamierzam wkładać całego wysiłku w to, by zachować starą tożsamość, chcę ją ubogacać. Nie wiem, czy się to uda, bo wierzę, że można to zrobić tylko wtedy, gdy z wielu zmian zdaje sobie człowiek sprawę. Staram się więc ile mogę obserwować, zastanawiać się i wybierać. Niezmiennikom tożsamości chcę pozostać wierna - a to wiąże się z byciem wiernym też Polsce. Niby górnolotne, ale potrzebne. Bo chcę się cieszyć bardziej z tego, że moje dzieci mówią po polsku niż z tego, że mówią po niemiecku... Boję się zadać o to pytanie innym rodzicom, bo często obserwuję większą dumę ze znajomości tego obcego języka, niż polskiego... A może przesadzam...jak tak, to zmyjcie mi głowę Drodzy Rodzice.