Jak może pomóc rodzicom Pani z przedszkola....

W ostatnim czasie Maksymilian bardzo często prosi nas abyśmy z nim śpiewali. Teraz chce piosenki o Mikołaju - a dokładnie Nikolaus, Nikolaus...czyli po niemiecku. Zdaje się, że jednak zaczyna mu nie przeszkadzać, że panie śpiewają po niemiecku...Tylko dlaczego mi każe śpiewać po niemiecku...?? No bo chce śpiewać. Tak więc poprosiliśmy panią o tekst piosenki. I zaczęło się. Podobna historia była w zeszłym roku: poprosiliśmy o tekst piosenki i trwało to i trwało...Ale, że mąż  jest uparty prosił panią pięć razy i wyprosił . Wychowawczyni z niewiadomych nam powodów wykręcała się - że Maksymilian nie musi się uczyć całej piosenki, że on śpiewa ile umie - i jakieś takie. Udało się jednak zdobyć tekst i przez całe lato synek śpiewał z tata fajną piosenkę i nauczył się trzech zwrotek - chociaż nie musiał.
I teraz znowu - Makuś koniecznie chciał śpiewać na spotkaniu z Mikołąjem, ale pani dała tekst dzień przed, napisany tak, że inni Austriacy nie mogli nam odczytać. Hymm...Zadziwiające. Maksymilian śpiewał tylko niektóre słowa, rozumiał wreszcie po naszym tłumaczeniu.
Pani jest miła, sympatyczna, uprzejma, dobrze zajmuje się dziećmi, ale na nas patrzy często jak na dziwaków, kiedy pytamy o dziecko, interesujemy się czymkolwiek. Ona zawsze odpowiada, że idzie mu świetnie, że nie miała jeszcze tak szybko uczącego się niemieckiego dziecka (a tu jest sporo dzieci obcokrajowców). Niekiedy ma zarzuty co do uporu Maksymiliana i tyle. Ewidentnie nasze starania, aby ułatwić synkowi naukę niemieckiego i pobyt w tym obcym środowisku uważa za zbyteczne, chyba ją to nieco denerwuje. Toleruje nasz dzienniczek ale zachwycona nie jest. Próbowałam zanosić różne nasze książeczki, też zachwycona nie była. Nie wiem, może ma poczucie, że wchodzę w jej kompetencje? Niestety przy mojej słabej znajomości niemieckiego nie mogę wyjaśnić z nią tej sytuacji ani dostrzec w czym leży problem. A może to aż takie widoczne różnice kulturowe - nie mówi się pani co ma robić?? nie troszczy się aż tak o dziecko?? Nie wiem.
Powyższe sytuacje zmotywowały mnie do przemyślenia tematu: Jak może pomóc rodzicom dziecka dwujęzycznego Pani z przedszkola? Oto proste wskazówki - odnoszą się do rodziny emigrantów - obojga obcokrajowców. Dedykuję je wszystkim nauczycielom dzieci dwujęzycznych:

1. szczególne okazanie wsparcia rodzinie: próba zapewnienia rodzinie poczucia bezpieczeństwa i akceptacji poprzez chętną pomoc;

2.  szczególne okazanie wsparcia rodzinie - zwłaszcza kiedy rodzice słabo mówią w języku kraju przyjmującego: pomoc w nawiązaniu kontaktu z rodzicami (przynajmniej z jednym) dzieci z przedszkola; tłumaczenie zasad, zachowań obowiązujących w przedszkolu;

3.   prowadzenie dzienniczka wydarzeń (rodzice prowadzą dzienniczek wspólnie z wychowawcami) – forma dialogu (rysunki dymki), opisująca zdarzenia z przedszkola lub domu;

4.  wykorzystywanie powtarzalności sytuacji – wielokrotne takie same wypowiedzi w tych samych sytuacjach

5.      udostępnianie rodzicom tekstów piosenek, zabaw paluszkowych, wierszyków (sic!)

6.  zapewnienie dziecku zajęć indywidualnych z logopedą, psychologiem lub pedagogiem służących wspieraniu budowania kompetencji komunikacyjnej w języku kraju przyjmującego – nauka języka  potrzebnego w codziennych sytuacjach; wprowadzenie wczesnej nauki czytania

7.      zapisanie dziecka do biblioteki, zachęcanie do wypożyczania książek w języku kraju przyjmującego

8.   zachęcanie rodziców (wraz z dzieckiem) do uczestnictwa w różnych społecznych działaniach, świętach, do poznawania tradycji, tłumaczenie ich (jakie są zwyczaje i zachowania w różnych sytuacjach)

9.      zapowiadanie rodzicom „nowych wydarzeń”, aby mieli czas przygotować dziecko i wytłumaczyć mu co się z nim będzie działo (wycieczki, wyjścia, specjalne wydarzenia w przedszkolu)

10. dostosowanie języka (wypowiedzi) do poziomu językowego dziecka (budowanie prostszych wypowiedzi, stopniowe ich rozbudowywanie)

11.  mówienie przy każdej czynności, opisywanie jej „co robimy?”

12.  częste wykorzystywanie technik zabawy z pacynkami do nauki przeprowadzania prostych rozmów, dialogów

13.  wyrażanie zaciekawienia krajem, kulturą, językiem rodziców (chociaż minimalne)

14.  zachęcanie rodziny obcokrajowców do doskonalenia języka etnicznego dziecka i nauki czytania w tym języku

15.  zachęcanie rodziców do uczenia się lub doskonalenia znajomości języka kraju przyjmującego.