Dwujęzyczność, wielojęzyczność i wielokulturowość – warsztaty i seminarium, Kraków, Katowice.

Podczas ostatniego pobytu w Polsce udało mi się znaleźć czas na warsztaty w Krakowie „Dwujęzyczni uczniowie – strategie diagnozy i terapii logopedycznej” prowadzone przez prof. Henriette W. Langdon z Wydziału Zaburzeń Komunikacji Kolegium Edukacji na Uniwersytecie Stanowym San Jose w Kalifornii. Kilka dni później wyrwałam się z rodzinnych obowiązków i ruszyłam do Katowic na seminarium naukowe “Dwujęzyczność, wielojęzyczność i wielokulturowość – szanse i zagrożenia na drodze do porozumienia”.

Byłam, widziałam, słuchałam, dyskutowałam na warsztatach, potem myślałam ;-) i myślałam, a teraz piszę parę zdań.

Mam tu bardzo dobre wieści dla wielu mam i terapeutów czytających mój blog: warsztaty w Krakowie, prowadzone przez prof. Langdon potwierdziły słuszność kierunku naszych dyskusji i rozważań! Cieszę się, że mamy tak dobrą intuicję! Gratuluję wszystkim mamom, które dyskutują i komentują u mnie posty świetnych pomysłów na wspieranie dwujęzyczności/wielojęzyczności Waszych/naszych dzieci! Strategie, które omawiała prof. Langdon podpowiadamy sobie nawzajem już od jakiegoś czasu (tu się cieszę, że piszę blog i dyskutuję z Wami już ROK!!).

Czym chciałabym się z Wami podzielić, jakimi informacjami? Otóż jest kilka myśli:
1. Słowa prof. Henriette W. Langdon cyt.: “Jeżeli w wieku 4 lat dziecko poważnie miesza języki, nie rozróżnia ich, nie ma pełnej świadomości odrębności, to świadczy to o jakimś problemie nabywania umiejętności komunikacyjnych” (nie spowodowanym dwujęzycznością, tylko „taki urok” dziecka, jako jednojęzyczne prawdopodobnie miałoby też jakieś problemy z rozwojem mowy). Trzeba mu pomóc! Jak? Wprowadzić zdecydowany!, bardzo wyraźny podział używania języka (radykalna zasada OPOL, miejsca, czasu). Tłumaczyć dlaczego, kto, gdzie i kiedy mówi jakim językiem. Wprowadzić te zasady i mocno! się ich trzymać. Skorzystać z pomocy logopedy, jeśli to tylko możliwe – jak najszybciej.

2. Słowa prof. Henriette W. Langdon cyt.: “Jeżeli dziecko w wieku 3 do 4 lat pokazuje wiele fonologicznych problemów to możemy się spodziewać (w 60%) dużych problemów w szkole.” To dla mnie nowość – jeśli chodzi o dane procentowe. Bo, że spodziewać się możemy… to specjaliści wiedzą. Tak więc, jeśli widzimy takie problemy (mieszanie dźwięków, przestawki sylab, niewyraźne dźwięki danych języków, brak rozróżniania głosek charakterystycznych dla różnych języków, opóźniona wymowa głosek języka bazowego) udajemy się do specjalisty, szukamy wsparcia, stymulujemy rozwój języka bazowego, lub języków bazowych (w rodzinach mieszanych).

3. Słowa prof. Henriette W. Langdon cyt.: „Podczas diagnozy, terapii traktujemy każde dziecko, jako członka rodziny! Pytamy o historię, dowiadujemy się. Wszystko jest holistyczne”. Wiem i propaguję dalej!

4. Słowa prof. Henriette W. Langdon cyt.: “Jeśli dwujęzyczność/wielojęzyczność ma być wzbogacająca w wielu aspektach, musimy mieć język bazowy (lub języki bazowe w rodzinach mieszanych). Powtarzajmy to rodzicom!”. Język bazowy to dla prof. Langdon język rodziców. Powtarzałam, powtarzam i powtarzać będę!

5. Słowa prof. Henriette W. Langdon (włada 4 językami!) cyt.: „ Rodzice nauczyli mnie dobrze mówić po polsku, ale żałuję bardzo, że nie umiem czytać i pisać po polsku” !!!!!! Zapisałam, powtarzam! Cieszę się, że w mych nękaniach Was o naukę czytania po polsku mam podporę w słowach kolejnego autorytetu!! A więc: dalej wspieramy się w nauce czytania (a potem pisania) po polsku! Zapraszam! Zapraszam do mnie i na wszystkie blogi, które podpowiadają, jak uczyć czytać po polsku!


I Międzynarodowe Seminarium Naukowe “Dwujęzyczność, wielojęzyczność i wielokulturowość – szanse i zagrożenia na drodze do porozumienia”, Katowice.

Seminarium szczegółowo opisała Aneta wczoraj TU. Nie będę powtarzać. Napiszę najważniejsze myśli, wnioski (dla mnie).
1. Język polski ma niski prestiż wśród uczących się go i wśród stykających się z nim osób. Tzn., że też wśród Polaków w Polsce i na emigracji! Jest to jeden z końcowych wniosków konferencji. Przyznajcie, że strasznie to brzmi. Ale to fakt. Fakt, który wzmacnia niechęć do nauki tego języka u dzieci emigrantów lub dzieci z rodzin mieszanych mieszkających w Polsce!!! Jak pisałam kilka dni temu – pozostaje nam wspierać prestiż języka polskiego, budować dobry obraz Polski. Ja zaczynam małymi krokami –m.in. patrz post: I powinniśmy szukać pomysłów na to jak wzmacniać prestiż języka polskiego. Możliwe, że będzie to temat przyszłego seminarium. Ale my już teraz nad tym pracujmy!! Wydaje się, iż najlepszym pomysłem jest pokazywanie, jaka dla nas wartość sentymentalną, ekonomiczną i mentalną ma język polski. A więc do pracy! Rodacy. W kuchni i przy dziecku, w pracy ile się da, w sypialni i na spacerze – po polsku! ;-)

2. „Pani musi mieć do siebie cierpliwość!” to słowa prof. Henriette W. Langdon. Dotyczyły wątpliwości, co do stopnia znajomości języków, „samopoczucia” w języku. „Języki to kwiaty w ogrodzie, żeby przetrwały trzeba je podlewać, dbać o nie, cieszyć się nimi” mówiła profesor Langdon. W tym temacie poster przygotował też mgr Marcin Gliński – poster zatytułowany: „Psychologiczne - socjologiczne aspekty lęku językowego w kontekście uczenia się języków obcych”. Język a emocje… język musi być akceptowany, musimy cieszyć się nim. Jak tak się nie dzieje, trudno się uczyć… Miejmy więc do siebie cierpliwość, ufność, dystansujmy się do własnych negatywnych emocji, nazywajmy je i zmieniajmy na pozytywne. Takimi karmmy języki naszych dzieci.

3. Ciekawe wystąpienie o memach internetowych utwierdziło mnie w przekonaniu, że, aby tak „bawić się” językiem trzeba go świetnie znać. Znać niuanse gramatyki i kultury!

4. Czytanie i pisanie w języku polskim jest bardzo zaniedbane! Profesor Henriette W. Langdon przypominała słuchaczom, że znajomość języka to kompetencje w: 1. Rozumieniu, 2. Mówieniu, 3. Czytaniu, 4. Pisaniu. Czytanie pozwala na bycie osoba dwukulturową!!! Bez znajomości czytania i pisania trudno poznać kulturę danego języka.
Wniosek – uczmy czytać!

Tyle myśli na początek wystarczy, ważne są i mądre są. Pozostawiam Was z nimi:-) a profesor Henriette W. Langdon serdecznie dziękuję za możliwość poznania jej pracy naukowca i praktyka!!

Pozdrawiam serdecznie z Austrii wszystkie wspaniałe osoby, które spotkałam w Krakowie i Katowicach! Do zobaczenia!