„Jak trwoga to do bloga”

To majowy "myśliciel" sprzed 3 lat... Wtedy, w maju, oglądałam francuskie kwiecia we francuskich parkach. W tym roku Polska.

I minęło tyle czasu…! Wracam jednak z Polski do Austrii…, do blogowania…, do ogarniania życia tu…, do znajomych moich „obserwatorów”:-), do dwujęzyczności…, do dwukulturowości. Z nowymi wrażeniami, ze starymi i nowymi pomysłami, z nowymi pudłami i starymi obawami.

Ale… „Jak trwoga to do bloga” – będę się motywować i wspierać własnym pisaniem i dyskusjami z Wami!

„Jak trwoga to do bloga” – to tytuł książki Magdy Umer i Andrzeja Poniedzielskiego. Nowość na mojej półce – zbiór ich blogowych listów do siebie. Kupiłam, jako początkująca blogerka :-) , by sprawdzić, jak to w wielkim świecie jest!? Mój blog zaczęłam trochę przypadkiem i nic! nie wiedziałam o świecie blogujących!! Teraz dopiero zaczyna mnie oświecać czasami, jaki to bogaty świat, a i tak nie za wiele ciągle wiem, bo czasu brak na teoretyczne rozgryzanie tematu.

Kupiłam książkę, bo tytuł mnie zaintrygował, a osoby też mądre (chociaż świat poezji śpiewanej jakoś daleki teraz mi jest). Zaczynam czytać. Po kilku stronicach widzę głębię słowa, mądrą zabawę słowem…

Poniedzielski pisze na pierwszych stronach o skłonności człowieka do wymyślania słów, terminów, po to „by mieć czego na pewno nie rozumieć” :-) Te słowa „mają jedną wspólną cechę – niedookreślenia. A uwydatniają naszą różność w pojmowaniu świata. Przy jednoczesnej, bratającej nas skłonności – no, trzeba to w końcu ustalić".

Czy to nie piękny opis naszych rożnych blogowych dyskusji:-)

Ominę świetny i szczegółowy opis Poniedzielskiego „szczodrości” słownej – w skrócie: długi wywód, monolog, wiele szczegółów, głupot i niepotrzebnych umajeń :-) ale wspomnę o konkluzji, która mnie ucieszyła, bo znalazło się tam coś, co uznał Poniedzielki za plus!!! kiepskiej znajomości języka obcego! (to a propos mojego niemieckiego): „znajomość języka w stopniu intuicyjnym chroni przed „szczodrością” słowną” ;-)
Z tego co sprawdziłam, M. Umer i A. Poniedzielski chyba w 2011 przestali blog prowadzić.

A ja pisze dalej! Zobaczymy jak długo! Zobaczymy kto będzie czytał! I jakie będą owoce tego pisania!!

Zapraszam! Życzę wiele szczerości a mało „szczodrości”! I uśmiecham się serdecznie, do wszystkich, za którymi się stęskniłam!