Co można przywieźć z Polski…PIĄTKOWE GADUŁECZKI

Co można przywieźć z Polski? Hym…wiadomo, różne specjały! My przywieźliśmy, jak zwykle, mnóstwo książek dla dzieci i mnóstwo emocji. Książki zamieszkują nadal wielkie pudło a emocje teraz porządkujemy, opanowujemy, próbujemy ułożyć w rozumach, sercach, usiłujemy zrozumieć… Ale o tym osobny post.

Dzisiaj, w PIĄTKOWYCH GADUŁECZKACH, wyłowione z ostatnich kilku dni „perełki językowe” z Polski, które zaprezentował Maksymilian w rozmowach z nami. Oczywiście „perełki” mogą się nie podobać nam albo podobać, ale zwracają uwagę, bo my z mężem nie używamy tych zwrotów. Pokazują one, jak jednotorowe jest wychowanie przez jedną, dwie osoby w danym języku i jak rozwijająco wpływa na język dziecka przebywanie w różnych środowiskach, z różnymi osobami. Poszerzają się wzorce językowe, wpadają dziecku do ucha nowe konstrukcje. Najczęściej są one nacechowane emocjonalnie, bo takie najłatwiej się pamięta!

Oto one:

- „No nie wiem, co się mu podziało!”
- „Kocha – nie kocha, kocha – nie kocha” (wierszyk z rwaniem listków stokrotki)
- Pohusiaj mnie tak, żebym czuł, że się husiam, aż do nieba.
- Mama, nudzę się…
- Nie masz szans!
- O Boziu, Boziu!
- O Jezu! Jaki piękny!
- No! Tylko zobacz to!
- No, to jakieś durne!
- Jaki słodki!!
- Klejące jak fiks.
- To dziadostwo mi się przykleiło!

I jeszcze sporo „nowości” się pojawiało, tylko nie zapisałam, a jak nie zapisze od razu… to myk… i nie pamiętam.

Prawie wszystkie powyższe zwroty jestem w stanie zidentyfikować z osobą :-)

I tak – myśleć musimy o tym, jak poszerzać zasób słownictwa i zwrotów językowych, idiomów, przysłów u naszych dzieci dwujęzycznych (wyjazdy do Polski i goście z Polski to jednak rarytas). Więc jak?
Czytanie, czytanie, czytanie!!

Dla nastolatków telewizja (w ograniczonym wymiarze czasu) i filmy.

Oraz poszukiwanie „przyczółków” (o „przyczółkach” patrz u Faustyny TU ).

Bo przecież nie będziemy tylko wzdychać: O Boziu! Boziu!

Witam Mamę w Paryżu:-)