Oko masz! - czytaj!

Dzisiejsze rodzinne gadułeczki:

Zaczęło się od tego, że miało być miłe, spokojne popołudnie.
Ja wprowadzam nowy zwyczaj czytania w dzień, przy dzieciach, bo niedługo nie zobaczą nas z książką w ręce…Czytaliśmy tylko wieczorami i po nocach. Podałam mężowi książkę, kawa stała na stole, dzieci dostały stos kartek i kredki… Zadowolona z pomysłu spędzenia miłego kwadransu przy kawce i książce…już za pięć centymetrów siedziałabym na swoim ulubionym krześle. Niestety, Alicja zamachnęła się i szklanka z sokiem na ziemię – ścieranie, odkurzanie, zamiatanie, wypatrywanie szkieł…

Za dziesięć minut udało się usiąść… Kawa letnia…Dobra jeszcze. Zamiast czytać - jeden kąsek ciasta… i zaczęło się: orzechy sparaliżowały mi język – mam alergię na orzechy włoskie a skusiłam się na ciacho… Mówię:
- Jeny, ale mam kołek w gębie! Nawet rrrr nie mogę powiedzieć! Ała…
Makuś:
- A „r” się mówi językiem?
- No tak.
- A co się mówi jeszcze językiem?
- Na przykład „l”, „t”, „ś”…
Cisza, z kołkiem w gębie czytać się da. Czytam. Dzieci bazgrają fajnie. Mąż czyta! Idylla…( tzn. idyllaistycznie… ).Nagle ciszę przerywa pytanie:
- A „a” się nie mówi językiem, prawda? – pyta Makuś
Ja po kilku sekundach zaskoczyłam czego dotyczy pytanie - stwierdzenie (Makuś nigdy nie wnikał w tajniki wymowy):
- No…no tak… w zasadzie nie ruszamy językiem.
Cisza, z kołkiem w gębie czytać się da. Czytam. Dzieci bazgrają fajnie. Mąż czyta! Idylla…(tzn. idyllaistycznie…). …). Nagle ciszę przerywa:
– KUPA! - krzyczy Makuś.
- Do łazienki! – odpowiadamy zza książek.
Poszedł.
Cisza, całe szczęście z kołkiem w gębie czytać się da. Czytam. Alicja bazgroli fajnie. Mąż czyta! Idylla…(tzn. idyllaistycznie…). Nagle ciszę przerywa, wypowiedziane delikatnym, zachwyconym, rozanielonym głosem, słowo:
- Czytają…. (dokładnie „citają”) – to Alicja.
My głowy na pion, wpatrujemy się w nią, rozanieleni jeszcze bardziej niż ona… Po wymianie ochoczych – Tak Ala! czytamy, czytamy!! I takich tam… wracamy do książek. Za parę sekund Alicja kontynuuje głosem dziwnie rozmarzonym:
- Mama czyta…tata czyta…
My głowy na pion, wpatrujemy się w nią, rozanieleni jeszcze bardziej niż ona… Po wymianie ochoczych – Tak Ala! czytamy, czytamy!! I takich tam… wracamy do książek. Za parę sekund z łazienki wrzask:
- A „y” się nie mówi językiem, prawda? – krzyczy Makuś.
- No tak – odkrzykuję.
Cisza, całe szczęście z kołkiem w gębie czytać się da. Czytam. Alicja bazgroli fajnie. Mąż czyta! Idylla…(tzn. idyllaistycznie…). Nagle ciszę przerywa krzyk z łazienki:
- A jak się mówi „ja” to się mówi brzuszkiem!!!
- Aha…? - mówię…
Cisza, całe szczęście z kołkiem w gębie czytać się da. Czytam. Alicja bazgroli fajnie. Mąż czyta! Idylla…(tzn. idyllaistycznie…). Makuś wraca, bazgroli dwie sekundy i mówi:
- A „r” to można mówić trzy razy!
- ? (patrzymy)
- No można mówić po polsku „rrrr” językiem, i można mówić „R” po niemiecku tak do góry– odpowiada nam Makuś, prezentując wymowę.
- I jeszcze można mówić po francusku. Tak jak mówi Gabryś i Leoś od Faustyny. O tak? „RRR”..?? tam z tyłu, u góry! - dodaje
- Chyba tak! Ale to muszą ci oni powiedzieć, bo oni się znają na tym - odpowiadam...
Cisza, całe szczęście z kołkiem w gębie czytać się da, ale jakoś czytać nie mogę tylko myślę, o tym wszystkim, do czego dochodzi mój czterolatek… Ale jednak czytam. Makuś bazgroli fajnie. Mąż czyta! Idylla…(tzn. idyllaistycznie…).
Nagle ciszę przerywa, wypowiedziane delikatnym, acz zdecydowanym, głosem stwierdzenie:
- Oko masz! Czytaj!
Alicja stoi przy krześle, jednym palcem wierci lalce w oku, drugą ręką przysuwa jej pod nas książeczkę…
….
Sprawdziłam: przeczytałam stronę książki T. Hodgkinsona „Jak być rodzicem i nie skonać”…

Ale oko mam, dzisiaj sprawdzone u okulisty przy asyście Ali… spróbuję czytać, zanim mi ktoś palcem pokaże!

A, że uszy też mam, to słuszę – o tym było tu:http://dwujezycznosc.blogspot.co.at/2013/02/3-piatkowe-gadueczki-jak-masz-ucha-to.html i zapisuję….