Jezus w Niemczech?

Obiecany wczoraj post, wyjaśniający konieczność rozmów, rozmów i jeszcze raz rozmów…. ;-)

O Jezusie w Niemczech jeszcze chcę napisac dużo, dużo więcej – bo to akurat ważny dla mnie temat w dwukulturowości mojej rodziny. Dziś tylko parę zdań… początkowych… ;-)

Tydzień temu – Wielka Sobota – Makuś rozmawia z babcią z Polski. Słyszę, wymiana zdań o tym co robi, jaka pogoda. Nagle przyszpila mnie takie zdanie (nie wiem jakie było pytanie):

- E… babcia! my mieszkamy teraz w Niemcach, a w Niemcach na święta to imprezuje się z rodziną króliczków. No mówię ci, wiem! Pani w przedszkolu wszystko nam opowiedziała! Wiesz, jest taka rodzina króliczków, mama, tata, i mają dwoje dzieci, takie małe króliczki i oni zgubili jajak w trawie! I wszędzie chodzą i gubia te jajka i trzeba je znaleźć! No mówię ci!

Nie wiem co babcia na to…, ale ja usiadłam i oniemiałam…

W Austrii to mieliśmy „nieco” parafialne przedszkole pod nadzorem gminy (pół na pół) i nawet palmy robili i krzyż w niej był i parę innych tradycji katolickich (tzn. naszych, bo nam to odpowiadało) i dzieci w wielkie święta chodziły śpiewać do kościoła itp. Tu „lekko” katolickie przedszkole istnieje najbliżej 40 km. Kościół 20 km. W Wielką Sobotę do 21.30 godz. ani jeden kościół nie był otwarty - z maleńkimi dziećmi prosiliśmy trzech księży by pokropoli ich koszyki przed 21.30 – wszyscy odmówili…

Itd. itd.

Więc jak już usiadłam i oniemiałam i przemyślałam znów (poprzednie refleksje w Wielki Piątek mnie dopadły) postanowiłam działać jednak – chociaż trochę.

I rozmowy znów…, żeby te króliczki Jezusem trochę nadbudować… żeby je umniejszyć…

Żebyście wiedzieli, że język polski pod kontrolą, to zaczęłam tak:

- Makuś – po pierwsze: nie mieszkamy w Niemcach, tylko w Niemczech! W Niemcach może w Święta imprezują króliczki!!! Ale w Niemczech, całe szczęście, my możemy sami zdecydować jak obchodzimy Święta. A nawet musimy, bo nikt tu nam tego nie pokaże ani nie pomoże!


No dobrze… Potem już nie byłam taka… no wiecie… Już normalnie starałm się tłumaczyć, powoli opowiadać. O zmartwychwstaniu, o Jezusie, o zwycięstwach… i o króliczkach też, gdzie są i dlaczego są i że fajnie, że w Niemczech są, itp.

W Wielką Niedzielę Makuś w rozmowie z babcią wykrzyknął jak należy!:

- Babcia! Ty wiesz! Dzisiaj Jezus zmartwychwstał!!!

No…

Popatrzcie, ile daje rozmowa – z panią w przedszkolu, z mamą, z babcią, z każdym.

Każdy zostawia w dziecku ślad swojej kultury, swoich przekonań.

Z dziećmi dwukulturowymi należy szczególnie wiele czasu poświęcić na rozmowy o tym wszystkim, co dla nas osobiście może być odmienne i ważne. I wyjaśniać, wyjaśniać – jak umiemy. W małżeństwach mieszanych spotykają się dwie kultury – tu lepiej niech się nie ścierają, niech się spotykają właśnie, niech pokazują więcej możliwości.

Co do Jezusa – jak się przygotuję to napiszę o Jezusie w Niemcach i w Niemczech…

Pozdrawiam wiosennie – wracając z ogródka, w którym razem z posadzonymi nasionkami, nieco zmartwychwstała moja nadzieja na dobre życie tu…