Drugi turnus dla dzieci dwujęzycznych "Z językiem polskim na małopolskiej wsi"

Tak długo mnie nie było „w przestrzeni”…

Wszyscy, co przyjeżdżają na dłużej do Polski, wiedzą, że czas tutaj wykorzystuje się maksymalnie na zanurzanie się w polskości. A okazji było wiele. Najważniejszymi były turnusy dla dzieci dwujęzycznych. O pierwszym już pisałam. Dzisiaj kilka zdań o drugim!

W sierpniu spotkaliśmy się na drugim turnusie dla dzieci dwujęzycznych: Z językiem polskim na małopolskiej wsi” w Gruszowie. Przyjechali fantastyczni rodzice z cudownymi dziećmi. Rodzice, którzy wychowują swoje dzieci poza granicami Polski w dwóch (lub więcej) językach i kulturach. Dzieci mają polskie korzenie, mówią po polsku. Przyjazd do Polski dał im możliwość poznania ludzi i kraju, kraju z którego pochodzi mama lub mama i tata.

Na turnusach czas organizwany był tak, by język polski dzieci słyszały od różnych ludzi i w różnych sytuacjach. Ważne było też to, że dzieci poznały inne dzieci w podobnej sytuacji społecznej, rodzinnej. Zobaczyły, że są na świecie inne dzieci, które mówią w różnych językach, a w tym jeden jest językiem polskim. Zobaczyły, że język polski daje im możliwość porozumienia z innym, z innym dzieckiem, z innymi dziećmi! Zobaczyły, że aby się porozumieć MUSZĄ używać tego języka jaki znają inni. A, że sytuacje były ciekawe, że ludzie byli ciekawi to CHCIAŁO SIĘ mówić po polsku – prędzej czy później… Niektóre dzieci potrzebowały więcej czasu, aby w końcu usłyszeć siebie mówiącego po polsku, ale i to udało się, chociaż w różnym wymiarze.

Rodzice nie nudzili się bynajmniej, współbyli, pisali dzienniczki, grali w różne gry, rozmawiali ze sobą i dziećmi. Byli wzorcem języka nie tylko dla swoich dzieci ale też dla gromady innych. Nieco się zmęczyli ? ;-)

Był to intensywny czas, bardzo intensywny! Teraz obserwujemy, jak wspomnienia wpływają na język polski naszych dzieci.

Jednym z charakterystycznych „efektów” jest kilka zapytań, czy w przyszłym roku może przyjechać tata ;-) oznacza to, że w słowach dzieci ojcowie usłyszeli entuzjazm i radość.

To wspaniałe , że możemy, my i nasze dzieci, wspominać i mówić o Polsce i Polakach same cudowne słowa!!!

Pozdrawiam serdecznie wszystkie dzieci – będę dla Was miała jeszcze rożne „zadania” (jak tam pisanie dzienniczków? Piszecie swoje, czy „Mój Pierwszy Dzienniczek”?)

Pozdrawiam serdecznie wszystkich rodziców – szykuję dla was różne projekty „życiowo-językowe” ;-)

Będę jeszcze pisaął o różnych doświadczeniach z turnusów, dzisiaj tylko kilka zdjęć: i wspomnienia dla uczestników i zachęta dla tych, co nie byli:

Byliśmy w lesie:

Przyjechała Kasia Czyżycka z Włoch i zrobiła nam "czytaniowe" podchody w wiejskim krajobrazie (dziękujemy Kasiu!!!! - dzieci były zachwycone!!!):

I kiełbasy z ogniska jedliśmy:

Na Wiśle, na promie (ileż można podziwiać widoki??) (mama Agnieszka animator wszechstronny):

Na krakowskich bulwarach trochę popisaliśmy (i przechodnie się włączali...taka akcja wyszła "Dobrze o Polsce, o Krakowie, o sobie";-):

Bawiliśmy się w zabawy językowe (różne..., tu akurat zdjęcia mam z kamyczkowych zabaw):

Malowaliśmy - dziękujemy Pani Monice!!!:

Przyjechała też Pani Kasia Gruca z Krakowa (logopeda) i elementy czytania po polsku  nam pokazała - na trawie, w ogrodzie - dziękujemy Pani Kasiu!!!:

A potem, wieczorami,  pisaliśmy o wszystkim w dzienniczkach - dziękujemy rodzicom!!!!!:

Do tego byliśmy w Krakowie, w Wieliczce, w Dobczycach, w remizie strażackiej, na lodach, piekliśmy chleb, lepilśmy z gliny (dziękujemy pani Agnieszko!), odwiedzaliśmy zwierzęta.... ech... 

I co najważniejsze! cały czas

MÓWILIŚMY PO POLSKU!!!!!!!!!!!!!!!!!!

W natłoku tych zajeć, udało się położyć?? :-) NIEMOŻLIWE ;-):